O pozorności zapisów w Kodeksie Pracy - zakaz dyskryminacji

O niezbyt rozsądnym prawie stworzonym przez naszych rządzących naprawdę trudno powiedzieć aż nadto złego. Zakres pomysłów polityków marzących o kolejnej kadencji i stołku powinien być weryfikowany przez tych, których dotyczą - a nikt nie protestował przy coraz liczniejszych zapisach wołających o pomstę do nieba. Przeczytałam dzisiaj w pracy ten oto artykuł na interii i naprawdę, żal mi się zrobiło autora (autorki?) tego propagandowego tekstu. Gorzej, ilu ludzi łapie się na ten lep? Słucha tej propagandy?

Powiem szczerze - jak pracodawca nie chce zatrudnić Pani, bo się obawia ciąży, macierzyńskiego i innych rzeczy ze strony osób, które wolą w domu siedzieć i liczą na półdarmową pensję lub są do tego zmuszone sytuacją, to żadne prawo w tym nie pomoże. Jak chce zatrudnić Pana, bo praca jest ogromnie wyczerpująca fizycznie, to przecież nie zatrudni Pani w ciąży, tylko silnego i młodego Pana. Chyba logiczne? Ale zgodnie z naszym prawem, to jest nielegalne, zawęzić od razu poszukiwania do grupy młodych, silnych sprawnie (lub jakichkolwiek innych dających radę) Panów. Jak dla mnie oszczędza to czasu szukającym i pracodawcy. Jak szukam Pani do butiku z ekskluzywną bielizną, to nie zatrudnię starszego Pana tylko prawdopodobnie kobietę która na pierwszy rzut oka oceni prawidłowo rozmiar potencjalnej klientki i będzie budziła u niej zaufanie.

Dlaczego takie przykłady? W każdej gospodarce są zawody, do których nawet z powodu stereotypów społecznych określone płcie bardziej się nadają. I to pracodawcy - jako ryzykujący własne pieniądze, dobrobyt i ściganie przez kontrolerów z ponad 60. instytucji powinni mieć główny głos.

Zacytuję jednak pewną dziwną logikę z linkowanego artykułu:

Kierownika jednej z agencji zatrudnienia, który w ogłoszeniu wyszczególnił, że do działu sprzedaży szuka dynamicznego, młodego mężczyzny, nałożono grzywnę w wysokości 3 tys. zł.

To jak najbardziej słuszne, bo nie można nikogo dyskryminować ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, pochodzenie etniczne, narodowość, orientację seksualną, przekonania polityczne, wyznanie, czy też członkowstwo w związku zawodowym. Niemniej kwestia ogłoszeń o pracę to tylko czubek góry lodowej - podkreśla Magdalena Janczewska, ekspert ds. społeczno-gospodarczych Pracodawców RP.

W pierwszym momencie nikt się nie zorientuje, jak głupi jest ten przepis. Jestem przedsiębiorcą, i chociaż jestem kobietą, to za Chiny Ludowe nie chciałabym zatrudnić pracownicy która według mojego własnego subiektywnego zdania, popartego własną kieszenią, nie spełniałaby warunków jakie postawiłam dla osoby którą chcę zatrudnić. Jako poszukująca nowego zajęcia też nie mam ochoty tracić czasu i wysiłków na przedzieranie się prze oferty które nigdy nie były tak naprawdę skierowane do mnie, ale w momencie czytania ogłoszenia o tym nie wiem. Brutalne? Nie. Normalne. Cóż, tylko nie dla pracodawcy.

Są sprawy, które w relacjach pracownik - pracodawca powinny być szerzej uregulowane i przystające do rzeczywistości, a nie suchej koncepcji urzędnika wymyślającego tekst ustaw. Może pewne osoby się oburzą na moje zdanie, uważam, że akurat tej kwestii pracodawcom i pracobiorcom nie powinno się odbierać. Wiedzy, bo decyzja i tak jest, kto według pracodawcy nadawałby się na to nieobsadzone jeszcze stanowisko.